دانستن تفاوت vds با vps میتواند در روند سرعت طراحی وب سایتی که مد نظر دارید کمک خوبی به شما کند.در ادامه با ما همرا باشید.
هر وب سایت در فضای اینترنت جهت مدیریت محتوا و رسیدگی به درخواست های مشتریان در قسمت های مختلف سایت، به فضایی نیاز خواهند داشت تا محتوای سایت خود را در آن قرار داده و به محض رسیدن درخواست از سوی کاربران، بخش درخواستی، به کاربر نمایش داده شود.
در ابتدای راه اندازی سایت ها به طور معمول با توجه به محتوا و بازدید کم این اطلاعات در فضایی به نام هاست ذخیره و فراخوانی می شود. پیش از انکه به تفاوت vds و vps بپردازیم لازم است با چند مفهوم دیگر آشنا شویم.
به این منظور در ادامه سعی شده است تا مفاهیم هاست ، dedicate server، virtualization توضیح داده شود تا با استناد به تعریف اولیه بتوانیم به شکل واضح تری با تفاوت vds و vps اشنا شویم .
هاست فضایی می باشد که اطلاعات سایت خود را در آن قرار می دهیم. هر هاست، بخش کوچکی از یک سرور بزرگ می باشد. هاست ها در میزان استفاده از منابع سرور، نظیر رم و cpu ماهیتی اشتراکی دارند. به طور مثال فرض کنیم 400 هاست مختلف در یک سرور ایجاد شده است.
هاست های ایجاد شده، هر یک، فضای مجزایی در سرور را به خود اختصاص می دهند. بدیهی است که هر هاست فضای مختص به خود را داشته و سایر هاست های موجود در سرور به فضای هاست های دیگر، دسترسی ندارند. یعنی هر هاست دارای حافظه تخصیص یافته و مختص به خود است . در واقع یک هاست یک حساب کاربری می باشد که مختص به هر فرد یا سایت می باشد.
اما با توجه به ماهیت اشتراکی هاست ، سایر منابع سرور نظیر رم و cpu توسط تمام هاست های موجود در سرور، به صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می گیرد. در صورتی که تعداد مشتریان ما زیاد شده و درخواست های زیادی از سوی کاربران ارسال گردد، میزان نیاز به استفاده از منابع سرور نظیر رم و cpu نیز افزایش می یابد و دیگر امکان پشتیبانی از سایت در همان سرور نمی باشد.
زیرا استفاده بیش از حد از منابع اشتراکی سرور، عملکرد سایر سایت های موجود در سرور را با اختلال مواجه می کند. در همچین شرایطی به اصطلاح هاست مورد نظر در حال abuse بوده و توسط مدیران سروری که هاست خود را از آن شرکت تهیه نموده ایم محدود و یا مسدود خواهد شد. سپس به ما اطلاع رسانی می نمایند تا نسبت به رفع مشکل اقدام نماییم.
استفاده بیش از حد از منابع سرور به دو دلیل رخ می دهد:
1. optimize نبودن کد های سایت : در صورتی که کد های سایت ما بهینه نباشد و یا از قالب های نال استفاده کرده باشیم، ممکن است جهت پردازش هر درخواست، میزان بالایی از رم و cpu مورد نیاز باشد. سایت هایی در این خصوص وجود دارند که وضعیت عملکرد سایت ما را بررسی می نماید. به طور مثال در لینک زیر با وارد نمودن نام دامنه سایت خود، اطلاعات جزیی تری در خصوص محتوای سایت به ما ارائه می دهد.
https://gtmetrix.com/
2. افزایش بازدید از سایت: در صورتی که کد های سایت ما بهینه باشد، اما تعداد بازدیدها افزایش یابد، میزان نیاز سایت به استفاده از منابع سرور نیز افزایش می یابد. در این شرایط لازم است از سرویس های دیگری جهت هاست کردن سایت خود استفاده نماییم و می توانیم بسته به نیاز خود از vds، vps و یا dedicate server استفاده کنیم.
سرور اختصاصی یک کامپیوتر قدرتمند می باشد که به صورت اشتراکی از آن استفاده نمی گردد و تمامی منابع سرور در اختیار مالک سرور قرار دارد. از یک سرور اختصاصی می توان در انجام کارهای مختلفی بهره برد. سرور اختصاصی در ابتدا خالی می باشد و ما می توانیم از آن به عنوان dns server، database server، mail server، میزبانی سایت و... استفاده کنیم.
بر خلاف هاست که مسئولیت حفظ امنیت و پایداری سرور، بر عهده هاستینگ و مدیران سرور است. در سرور اختصاصی مسئولیت تامین امنیت و پایداری سرور بر عهده ما به عنوان یک مدیر سرور قرار خواهد داشت. در صورتی که به سرور نیاز داشته باشیم اما اطلاعاتی در خصوص مدیریت سرور نداشته باشیم، توصیه می گردد از مشاوره مدیران سرور بهره برده و یا مسئولیت مدیریت سرور را به مدیر سرور واگذار نماییم.
سرور های اختصاصی با سیستم عامل های مختلفی قابل کانفیگ شدن می باشد. از جمله می توان به ویندوز و لینوکس اشاره نمود. همچنین تمامی توزیع های لینوکس و ویندوز در سرور اختصاصی قابل پیاده سازی می باشد.
مجازی سازی یکی از روش های مدرن و هوشمندانه اداره کردن منابع شبکه و سرور است.
مجازی سازی یا virtualization روشی است که منابع سخت افزاری سرور با استفاده از مدیریت نرم افزاری به واحد های مستقل تبدیل می شوند. این در حالیست که برخی از تجهیزات سرور نظیر کارت شبکه، پردازش گرافیکی همچنان به صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می گیرد.
در virtualization امکان مدیریت هر بخش وجود دارد و هرکدام از بخش ها می توانند سیستم عامل، نرمافزارها و یا حتی دسترسی سخت افزاری خاص خود را خواهند داشت.
هنگامی که بر روی بخش های مجزا شده منابع از یک سیستم عامل استفاده شود به آن ماشین مجازی یا Virtual Machine می گویند.
برای virtualization به یک سرور میزبان به نام Host نیاز داریم. بعد از آن هر کدام از ماشین های مجازی به عنوان یک میهمان ( guest )، بر روی آن تنظیم شده و از منابع بهره می گیرند.
برای مجازی سازی، می توانیم از نرم افزار های مختلفی استفاده کنیم. در زیر نام چند نرم افزار قوی قرار داده شده است :
• VMWARE
• OPENVZ
• Microsft Hyperv
• Citrix Xen
این نوع از سرورها با استفاده از ابزار مجازی سازی نظیر hyper-visor، که بر روی یک سرور اختصاصی نصب و راه اندازی شده است، ایجاد می شود. با این روش مجازی سازی، منابع سرور اصلی به چند سرور کوچکتر که درسرور اصلی میزبانی می شوند، اختصاص داده می شود. و هر یک از سرورهای کوچک تر در اختیار مشتریان قرار می گیرند.
این نوع از سرورها ( با توجه به میزان منابع اختصاص داده شده )، برای وب سایت ها و سرویس هایی با بار کاری متوسط هستند، و از نظر هزینه نسبت به هاست های اشتراکی گرانتراند. اما نسبت به یک سرور اختصاصی ارزان تر می باشند.
این نوع از سرورها نیز با استفاده از ابزار مجازی سازی نظیر hyper-visor، که بر روی یک سرور اختصاصی نصب و راه اندازی شده است، ایجاد می شود. با این روش مجازی سازی، منابع سرور اصلی به چند سرور کوچکتر که درسرور اصلی میزبانی می شوند، اختصاص داده می شود. و هر یک از سرورهای کوچک تر در اختیار مشتریان قرار می گیرند.
به این ترتیب می توان تمام تنظیمات مد نظر خود را بدون هیچ محدودیتی در سور اعمال نماییم . امری که در هاست اشتراکی امکان پذیر نیست و تمام کاربران ملزم به استفاده از تنظیمات یکسان می باشند.
در مراحل آغازین، مجازی سازها، تنها امکان پشتیبانی از سرور های vds، که مخفف virtual dedicated server است را داشتند. اما با توسعه امکانات مجازی سازی، vps نیز که مخفف virtual private Server است، به آن افزوده شد. که این موضوع با استقبال رو به رو گردید. زیرا در بحث مدیریتی امکان استفاده بهینه تر از منابع سرور را برای مدیران سرور به ارمغان آورد. اما اگر تنها به ترجمعه معانی هرکدام بپردازیم به نتیجه واضحی نخواهیم رسید، زیرا هر دو دارای تعریف عمومی و یکسانی هستند. برای متوجه شدن تفاوت vps و vds لازم است در تعریف این دو دقیق تر شویم.
در VPS منابع سرور به صورت pool شده در اختیار تمام سرورها ( vps ها ) ایجاد شده قرار داده می شود. به این ترتیب می توان بیش از توان سرور اختصاصی اقدام به ایجاد ماشین مجازی نمود. در واقع اینگونه در نظر میگیریم که تمام ماشین های مجازی به صورت همزمان در اوج مصرف خود از منابع نخواهند بود. در vds شرایط متفاوت می باشد، و منابع اختصاص یافته سرور اختصاصی به ماشین های مجازی بیش از توان سرور نیست. در ادامه سعی دارم با ذکر مثالی این تفاوت را بیشتر توضیح دهم فرض کنیم سرور اختصاصی با 20 گیگابایت رم و 20 هسته cpu در اختیار ما قرار دارد. در صورتی که قصد ایجاد 5 vds را داشته باشیم به هر vds 4 هسته cpu و 4 گیگابایت رم تعلق میگیرد.
با توجه به اختصاص یافتن این منابع به هر ماشین مجازی، این منابع از سرور اختصاصی، کم شده و دیگر در اختیار سایر ماشین های مجازی نخواهد بود. اما در مجازی سازی به روش vps، می توانیم 4 هسته cpu و 4 گیگ رم را برای هر ماشین مجازی vps تعریف نماییم و به طور مثال 6 ماشین مجازی مختلف ایجاد نماییم. در این روش فرض می شود تمامی منابع اختصاص یافته به صورت همزمان توسط 6 vps ایجاد شده، مورد استفاده قرار نخواهد گرفت و در صورتی که یک vps به منابع بیشتری نیاز داشته باشد، منابع به صورت سیستمی در اختیار آن vds قرار خواهد گرفت. با این روش با منابع سرور اختصاصی ثابت می توان تعداد بیشتری ماشین مجازی ایجاد و مدیریت نمود .
مزیت اصلی VDS این است که هرچقدر سایر سرورهای مجازی که در یک سرور اختصاصی ایجاد شده اند، منابع مصرف نمایند، عملکرد آن ها تاثیری بر روی vds ما نخواهد داشت. زیرا منابع سرور به صورت اختصاصی در اختیار هر یک از ماشین های مجازی قرار می گیرد.
جمع بندی
VDS و VPS هر دو، نوعی مجازی سازی سرور اصلی به ماشین های مجازی کوچک تر می باشد.ما می توانیم بسته به نیاز خود نوع ماشین مجازی را انتخاب کنیم. به طور کلی ماهیت عملکرد vps مشابه عملکرد هاست با منابع اشتراکی می باشد. اما میزان منابعی که هر vps به صورت اشتراکی در اختیار دارد، بیش از میزان منابع اشتراکی می باشد، که در اختیار هاست های اشتراکی قرار می گیرد . در ماشین های مجازی vds استفاده از منابع اشتراکی نبوده و به هر ماشین مجازی میزان مشخصی از منابع سرور اختصاصی، تخصیص می یابد. بنابراین عملکرد vds، شبیه سرور اختصاصی اما در مقیاس کوچک تر است.
